In de cursus The Artist’s Way die ik momenteel doe, zat vorige week de opdracht ‘een week niet lezen’. Ik zag er – omdat ik zoveel lees – nogal tegenop. Nu is de week voorbij en is het goed om even terug te kijken wat het met me gedaan heeft. Van te voren had ik bedacht dat helemaal niet lezen, niet haalbaar zou zijn. Mail en appjes van clienten en naasten las en beantwoordde ik wel. Alles daarom heen liet ik ongemoeid. Alhoewel; in onbewaakte momenten zat ik toch weer her en der wat te lezen. Oeps! Gelukkig had ik het vrij snel door en besefte ik dat lezen een soort automatisme is voor me. Ik heb het dan bijvoorbeeld over online het laatste nieuws volgen of mail lezen die best een week kan wachten. Omdat ik zoveel lees (ook allerlei boeken!) merkte dat ik tijd overhield. Ik moest soms echt nadenken wat zal ik nu gaan doen. Ik ben onder andere gaan opruimen (eindelijk de kledingkast eens uitgemest!) en ben veel muziek gaan luisteren (wat ik nauwelijks meer deed). Het voelde best wel relaxed eigenlijk en ik had het gevoel dat ik van alles kon doen.
Na een week ben ik gaan lezen wat ik allemaal ‘gemist’ had qua mail en nieuws. Niet veel kwam ik achter. Het was wel fijn om even te lezen wat er de afgelopen week gebeurd was in de wereld. Ik name even de tijd om datgene wat me interesseerde even goed door te nemen. Dat gold ook voor mijn mail. Op de een of andere manier was het gemakkelijker geworden om een schifting te maken tussen interessant en niet interessant. Ik heb het idee dat ik, als ik er elke dag tijd aan besteed, ik ook de niet interessante dingen sneller lees. Dat is het automatisme waar ik het over had, of misschien ook wel het verslavende karakter van de mobiele telefoon. Van het een komt soms het ander. Kortom daar mag wel wat in veranderen. Ik ga deze lijn doorzetten heb ik besloten. Een vast moment per week nemen om het nieuws en niet-urgente mail door te nemen. Zo houd ik tijd over en kan ik die gaan vullen met dingen waar ik echt bewust voor kies!