Een paar weken geleden ben ik begonnen in het boek The Artist’s Way van Julia Cameron. Het is niet echt een leesboek maar meer een cursus van 12 weken in boekvorm. Kort gezegd draait het in het boek om het (her)ontdekken van je creativiteit in de breedste zin van het woord. Je zou ook kunnen zeggen, contact zoeken met dat wat je hebt weggestopt en wat zich graag wil en mag laten zien maar niet durft. Ik heb het boek een paar jaar geleden al eens doorgewerkt en daar heb ik veel van geleerd. Ik kan het iedereen aanraden. Het heet dan wel The Artist’s Way, maar je hoeft er geen creatief beroep zoals schrijver, kunstschilder, of acteur voor te hebben.
Het is wel zo dat als je er aan begint, je er voor moet gaan. In die zin lijkt het wat mij betreft op therapie. Daar moet je tussen de sessies in ook aan de bak wil het effect hebben. Voor dit boek geldt ongeveer het hetzelfde; aan alleen lezen heb je niet zoveel, je moet ook de opdrachten doen die er in staan. En als het op de opdrachten aankomt, wordt er wel wat van je gevraagd.. Daar kwam ik zelf ook weer achter toen ik begon met hoofdstuk vier. Want ze kondigde daar doodleuk een leesstop van een week aan. Ik was dat vergeten van de vorige keer en raakte lichtelijk in paniek toen ik het las. Ik lees namelijk alles wat los en vast zit en ben vaak in meerdere boeken tegelijk bezig. Een week niet lezen is voor mij wat veel mensen een week zonder mobieltje is schat ik zo in. Allerlei uitvluchten waarom dat nu net niet kon drongen zich al aan mij op. Helaas, helaas, ze beschreef dit fenomeen namelijk fijntjes in haar boek en ze is onverbiddelijk. Wie het hardst protesteert heeft er vaak het meeste aan zegt ze. Dus ik dacht ok ok, ik ga het doen. Een week geen nieuws volgen in de krant, dat boek wat ik nu net deze week wilde lezen en trouwens ook terug moet naar de bieb jammer dan, dat interessante e-book waarin ik bezig was moet ook maar een weekje wachten net zoals een groot deel van mijn mail, die achtergrondartikelen enz enz. Zucht.
Vanochtend, dag 1, overviel me gek genoeg een gevoel van vrijheid. Met al die tijd die ik overheb kan ik mooi verder met het uitmesten van de kledingkast, en heb ik ook meer tijd om te schrijven. Zo gek is het eigenlijk niet. Ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan deze week en wat het me allemaal gaat opleveren. Wordt vervolgd!